John Brinckman: Frühjohr
(Thema des Tages vom 22.05.2020)
Bild: Von André Karwath aka wikimedia.org
Frühjohr
Nu schient de Sünn so warm un hell
Up Feld un Woold un Wisch;
As Sülwer blänkern Bäk un Söll,
Un allens süht so frisch,
So grall, so quick ut un vergnöcht,
As een de inschlöp üngeweecht
Un, nu he schlåpen,
Ritt beid sien Ogen åpen.
Wo quinkeleert de Lewark schön,
Wo lustig quakt de Poch!
Dor achter schient de Såt so grön,
De Weit, de Rapp un Roch, -
Dat kümmt sik ganz gefährlich all,
Dat helpt sik mal, dor kann sik ball,
Vörut tens bi de Eeken,
´Ne Kreih all in verstäken.
De Fleeder un de Stickelbeer
Wo schmuck dat an sik lett!
De heww´ all grote gröne Bläder
Un richtig an all sett´t.
Man œwerst üns oll Appelbom
De reckt sik noch as half in Drom,
Ss wür dor nicks versätent,
Slöp se ok noch ´n bäten.
Nu kiek eens diss twee Knuppens, kiek!
Sehn s´ nich as Eier ut,
De hickt all heww´ un wo nu gliek
De Kükens krupen rut?
As ob se sülfsten up sik pickt,
Un nu de Schnåbel ruter kickt?
Wo lang will dat noch wåhr´n,
Is grön de heel oll Gårn.
So licht ward mi dat un vergnöcht
Ik weet nich wat ik mücht, ...
As ob dor wat in mi sik rööcht,
Wat Flünken hett un flücht;
So heet ward mi dat in ´t Geblöt,
As ob ik sülm giern Knuppens schöt,
As wier noch half in Drom ik
Un ok sonn Oort von Bom ik. -
Originaltext, Übersetzung und mehr: niederdeutsche-literatur.de/texte