Schreibung:
Erstdruck (1859) Übersetzung Original (1859) 〉〉 Orthographie Herrmann-Winter 〉〉


John Brinckman


Areboar


1.


Doa steist du, oll Hans Areboar,
Jo werre up din Nest!
Du büst woll sit velegen Joar
Bet nu up Reisen west?
Wu geist hen - wuhen geist du,
Wat treckst du furt so wit?
Un inne Frömm wat deist du
All all de lange Tit?

Du, schint doa ok de blanke Sünn,
Un schint doa Mand un Stirn,
Un küß doa, as se Garwen bünn,
Hans Jochen ok de Dirn?
Is blag doa ok de Heben
Un ok dat Wate natt?
Un hew se doa Bullgreben
Un Kate ok un Katt?

Du, gan to Holt doa ok de Lür
Un hal sick Pingsten Mai?
Sünd doa vun richtig witte Klür
Solt, Smolt un Hoeneei?
Dot oarig Speck se mank ok,
Wenn se de Tüffken maust?
Un giwt dat doa ok Pannkok
Un Dickmelk in de Aust?

Hew se doa Mur un Wurt un Brok
Un Soll un Bek un Wisch?
Hew se doa Müs’ un Snaken ok,
Quadux un Pogg un Fisch?
Du süst so glatt, ick gloew di,
Schrag hett di ’t sacht nich gan –
Man hew se ok so lew di,
As wi dat ümme dan?

Geist du doa ok so frank un fri
Mank Oss un Käu un Schap?
Don doa to Ler de Jägers di
Ok wat, wenn se di drap?
Hew se ok all ens toewt doa,
Wu du so lang recht steckst –
Un sünd se ok bidroewt doa,
Wenn furt du werre treckst?

Min lew, min oll lütt Areboar –
Sü, doa flüggt ok din Fru!
Nu is dat klipp, nu is dat kloar,
Ut is de Winte nu.
Ick bün foerwoar so got di,
Oll Fründ, du west Bisched –
Ick schürr woll girn de Pot di,
Wenn dat man don sick let.

2.

Kik ens, wu stiw un stur he geit
Up sin oll Schünendack!
As sonn Soldat, de Schildwach steit
In bunte Bücks un Jack;
So iwrig süt he un so boes
Un so gefärlich ut, Herr Jes’!
He draugt jo mit sin Snabel,
Grad so, as wir ’t ’n Sabel.

Nu wet ick, wat dat up sick hett
Un wat dat mit em het;
Doa kam twe Areboars un sett
Sick drist em voer de Foet,
Dat sünd twe frömm – dat en oll Dings
Dat sett sick rechtsch, dat anne linksch ...
As wiren ut se flagen,
Em vun sin Nest to jagen.

Je, Snappenlickes, kamt man ran,
Wenn ji wat kaent un waelt!
Uens Areboar, de is jug Mann,
De hett noch ni nich naelt.
Wenn en em an sin Wagen fürt,
Wu hett he de de Bicht vehürt ...
Wenn twe ok aewe enen,
He wad juch schoen bidenen!

Sü so! Dat ’s recht! Noch ens so! Sü!
Noch ens! Dat nem ’k di got!
Je ja, ji Vagelbunten ji.
He stött up Dot un Blot!
Kik! beir mak nu er Flünken wit,
Nu hew se beir nich länge Tit –
Grar as twe Praches foaren
In ’n Busch voer den Schandoaren.

Je ja! je ja! Wat juch woll dücht!
En nimmt sacht vel sick voer;
Wat harr en woll nich all all mücht
Voer anne Lür er Doer?
Wat kakelt girn dat grote Mul,
Man nasten sünd de Eie ful,
Denn is dat all nich woar west! -
Denn sünd wi goa nich doa west. -

3.

Areboar, vesta mi recht,
Areboar, du rore!
Segg, wat hest du mit mi bröcht, –
Is ’t ’n lütten Brore?

Areboar, vesta mi recht,
Areboar up ’t Neste!
Hest du dan, wat ick di seggt, –
Is ’t ’ne lütte Sweste?

Bring du, wat du grar to Hand,
Wil dat all een Don is,
Ob dat Gos is ore Gant,
Han dat ore Hon is;

Ob dat He is ore Se,
Hot is ore Hüwing;
Ob dat en sünd ore twe.
Düfferts ore Düwings.

Man en Schelm is, wen vegett,
Krig wi werre Goeren,
Wat girn Grütt denn More ett
Un ick Appelbackberen. -

Quelle: Vagel Grip. Güstrow : Opitz, 1859. S. 25-31.
Der Text ist zwar Korrektur gelesen, aber noch nicht endgültig redigiert. Zum Abgleich hier der originale Text: online 〉〉
Alle Gedichte des "Vagel Grip" erscheinen nach und nach auch mit einer Wort-für-Wort-Übersetzung (mit Link zum John-Brinckman-Wörterbuch).