Sü, doa föllt all en Wipen üm Un tründelt in dat Lock; Wu flink de Snur sick dreigt ründ üm .... Du steist ok as sonn Block! Treck an! He sitt ... flink an! he sitt ... To slapp nich, nich to straff! Dat he de Snur intwei nich ritt, Nich af se bitt Un sett sick uppen Draw! Dat moet en forschen Bengel sin, Den krig wi so nich fat, Wenn wi em so sin egen Pin Nich af sick spaddeln lat. So nu is ’t Tit, nu hal wi ’n ran, Ick kenn sin Oart un Wis’; He’s fack, ick sülm fat em an ... Süh, dat wir dan – Doa liggt he all up ’t Is! Is dat en Kirl! Wenn hett nu Recht? Kann sin, dat ’n Punte neg’n Voer ’t Og he uppen Desen weggt. Wat wad sick More haeg’n! Dat is noch ens ’n schoen Middagbrod, To Tüffken un brun Roew Smeckt, Krischan, dat gefärlich got – Du nimmst to Not Sacht morrn mit üns foerlew?