Oll Rostock - min oll Varestadt! Ick hew di goa to lew, So lew foerwoar! - ick wet nich wat Ick üm di let un gew. Ick bün nu mennig Joar all furt, ’N beten all vespakt, Man Rostock, dat’s sonn egen Wurt, Dat frisch mi werre makt. Ick der min Tid mi oarig üm, Wu dat woll bete wir; Na Ost un Westen kem ick rüm, An dusend Mil un mir, Nipp kek ick to, doch fünn ick ball, Dat slichte as ick droemt: Vun vörrn doa was dat muert all, Man achte was dat klemt.