Du süst jo so blek un so leg, Marik!
Wat süst du so nüsteblek!
Wat söchst du doa achte den Maelendik –
Doa ünne dat Schelf bi de Ek?

Segg, is doa wat an – wat an, Marik!
Is dat woar, wat se vun di seggt?
Na de Aust doa segen wi all dat glik,
Doa was wat mit di nich recht.

Du harrst all lang nich mir lacht – nich lacht,
Un wat du goa nich mir süngst,
Wenn ’s Abens mit din Melkendracht
Du na de Regel güngst.

Du kregst sonn Krink um din Og, Marik!
So drang un so vull würr din Schick,
Un den Smitt sin Dürt un den Mölle sin Fik
de tüscheln nu to wat sick.