De was ächt mekelbörge Blot,
Un de vestünn den Kram,
De hülp üns ens ut all üns Not,
Dat ʼs ewig schar, dat de is dot,
Un Blüche is sin Nam.

De harr sick Anno dürtein lirt,
As grar sonn Were wir,
En Wurt, dat ’s dusend Dale wirt,
Ne, mir as Geld, vel mir!
Dat Wurt, dat dunn he spraken hett,
Drew ball dat Were furt, –
En Hundsfott, wen dat je vegett
Un wen sick doa nich up velett,
Un Fluschen het dat Wurt!

Denn schenkt de lew Gott sacht noch mal
Dat, wat üns noerig deit,
Sonn rechten ächten General,
De ok sin Kram vesteit.
Denn snall wi üns den Sabel an
Un stroep’ üns up de Brok,
All wat de Plemp man boeren kann,
Un kaen’ wi denn noch fluschen man,
Na, je denn fluscht dat ok! -