In ’t Holt doa de Grotmüle,
Wat hew de doa to Kop?
Kukuk un Vagel Bülow
De zaustern sick tohop.

De kraekeln sick tosamen,
Wen bete vun se kann;
Un wenn to Enn se kamen,
Denn fang’ se werre an.

Kukuk! Kukuk! so kreit dat,
Kukuk! Kukuk! – denn so
Ens Bü bü bülow! fleut dat,

De Kukuk harr nich swegen,
Harr girn dat letzte Wurt;
He hett sick hesch all schregen
Un kukukt ümme furt.