sik üm ehr Schullern, ’t Wåter leckt un drüppelt
von ’n Hot ehr as ’ne|ein Rönn, un de Schwäp
sülfst will nich klappen mihr.

Kiek eens! Dor hoppt
de dick Karlin de Dämm langs bi dat Vehhus;
ehr Schört hett s’ œwer ’n Kopp nåhm’n un ehr Röck
bet an de Kneekähl hochup bunnen; kiek eens!
Wo se dor FEHLT:28218-3 mit ehr scheewen Been
in de langschächtig Kierlsschmerstäwel, kiek!
de för ehr drallen Wåden väl to knapp sünd;
de kniepen ehr, man se hett noch mihr Kniepen:
de Rotten sünd dor achter in de Gåt,
dicht bi de Backåw un den Åntenpohl,
un hemm sik de dree besten Gösseln ståhlen,
un Gant un Gos, de schriegen as verrückt.
Wat ward Schultenmoder seggen, wenn se ’t markt!
De steiht de Kopp siet gistern so nich recht;
se hett nå Fiek all mit de Füllkell schlån
un Dürten mit ehr höltern Schlarp all schmäten,
se|sei schellt un schimpt un schmitt so mit de Dören,
de Schostein rookt un Vader knurrt so väl,
un den is ok nicks, gor nicks recht to måken.
de sinnt so väl un schnackt in sik herin,
un kann doch keen Minsch för dat Wäder för nich!
Na nu, von Vader will wi man nicks seggen,
de hett sien Kopp so vull, dat de em düüst;
dat ’s in de Aust jo, un de Weit dotriep,
de Arften de ligg’ all noch up ehr Schwad, –
wat de nu woll all kiemt un utpålt sünd!