6.
Se schüll em ʼne Bütt,
un he schimp ehr ’n Dråken;
dunn keem’ se wedder
sik beid up ’e Knåken.

He greep nå de Rung
un se nå den Spåden,
un dunn güng de Fohrt los
dor günt bi den Kåten

He schlööch dunn den Gräwer
swippswapps ut ’e Fuust ehr;
grön wür se vör Iewer,
kort wür dunn de Puust ehr,

Tosprüng se, s’ toföt se,
luthals kriescht un rort se,
rut reet ut den Poll em
twee Fuusten vull Hor se.