»Wat een för sik sülm nich deit,
deit een för sien Gören!«
Dormit füng he wedder an
as een Kierl to bören;

tröck un schöf un schöf un tröck,
suer wür ’t den Ollen,
suer - bet he vör sien Lock
mit sien Schufkor hollen.

»Na, got Nacht ok, Fru Quaducks!«
»Got Nacht, Scharpenwäwer!«
Dunn tröck he sien Schufkor nå
in sien Lock an ’n Öwer.

»Gott, nee jå! Na vör sonn een
måk ik Krüz un Sägen!«
säd dunn Fru Quaducks un is
in ehr’n Pohl rinstägen.

Voss har ’t hüürt un grient un säd:
»Schlachter, Garwer, Schinner
sünd von Anno Toback her
Schwesterbröderkinner!«