Du sühst jo so bleek un so leech, Mariek!
Wat sühst du so nüsterbleek!
Wat söchst du dor achter |den Mœhlendiek –
dor ünner dat Schelp bi de Eek?

Sech, is dor wat an – wat an, Mariek
Is dat wohr, wat se von di secht?
Nå de Aust, dor seegen wi all dat gliek,
dor was wat mit di nich recht.

Du harst all lang nich mihr lacht – nich lacht,
un wat du gor nich mihr süngst,
wenn ´s Åbends mit dien Melkendracht
du nå de Rägel güngst.

Du kreechst sonn Krink üm dien Ooch, Mariek!
So drang un so vull wür dien Schick,
un Schmitt sien Dürten un den Möller sien Fiek
de tuscheln nu to wat sik.