Schreibung:
Original
Original
Hermann Boßdorf
Hamburger Leed
wor Elw un Alster ruschen,
de würd ik mit keen annern Oort
op düsse Welt vertuschen!
Un wenn ik ok Millionen kreeg,
dor, wor ’k an Moders Bossen leeg,
min Hamborg blot, min Vaderstadt,
hört to min Seel un Hart!
Dor weiht en Flagg, is rod un witt,
de kennt s’ in jeeden Hawen:
dree dägte Töörn staht in de Midd,
de wis’t so stolt nah bawen.
Un wenn ik ok de Kaiser wör,
ik höll doch düsse Flagg in Ehr!
Min Hamborg blot, min Vaderstadt,
hört to min Seel un Hart!
Dor staht fief Karktöörn hog un stur,
de langt meist bet nah’n Hewen,
de wis’t mi langs in Harg un Trur
den Wegg dorh all min Lewen.
Un stah ’k ok vör den schönsten Dom,
mi winkt düss’ Töörn dorch Dag un Drom.
Min Hamborg blot, min Vaderstadt,
hört to min Seel un Hart!
Dor steiht keen Stadt, dor weiht keen Fahn,
dor giw’t keen Töörn op Üren,
de mi henlangs min Lewensbahn
so leew as düssen wören.
Nömt all’de schönsten Städ tosam,
mi geiht nicks aewer Hamborgs Nam!
Min Hamborg blot, min Vaderstadt,
hört to min Seel un Hart!
Du ole Stadt, du Hansestadt,
du stolte, un du free,
makt di ok vel de Arbeid swart,
din Kron blinkt an en nee,
din Kron, dat is din Flit un Ehr!
un wenn de Welt to köpen wör:
Min Hamborg blot, min Vaderstadt,
hört to min Seel un Hart!
aus: Ole Klocken , S. 5f.