Trecken an den Strand,
Wo de gele Ginster
Bleuht in’n Dünensand,
Wo de Möven schriegen
Grell in’t Stormgebrus,
Da is mine Heimat,
Da bün ick tau Hus.
Well un Wogenrunschen
Wir min Weigenlied,
Un de hogen Dünen
Seg’n min Kinnertied,
Seg’n uck all mine Sehnsucht
Un min heit Begehr,
In de Welt tau fleigen
Öwer Land un Meer.
Woll het mi dat Leben
Dit Verlangen stillt,
Het mi allens geben,
Wat min Herz erfüllt;
Allens is verswunden,
Wat mi quält un drew,
Hew nu Freden funnen -
Doch de Sehnsucht blew.
Sehnsucht na dat lütte,
Stille Inselland,
Wo de Wellen trecken
an den witten Strand,
Wo de Möven schriegen
Grell int Stormgebrus, -
Denn da is min Heimat,
Da bün ick tau Hus!