Schreibung:
Fassung ab 1893 〉〉 - Original (1852) 〉〉
Text mit Übersetzung 〉〉
genormt
Klaus Groth
Afscheed
De Sünn, de sack hendool:
Do sääst du sachten, dat worr Tiet,
Un wennst di mit eenmol.
Do stunn ik dor un sehg op ’t Holt
Gröön in ’e Avendsünn,
Denn sehg ik langs den smallen Weg,
Dor gungst du rohig hen.
Do weerst du weg, doch weer de Toorn
Noch smuck un blank to sehn;
Ik gung de anner Siet hendool:
Dor weer ik ganz alleen. -
Nööst heff ik öfter Afscheed nohmen -
Gott weet, wo männichmol!
Mien Hart, dat is dor boven bleven,
Süht vun den Barg hendool .
standardisierte Schreibung gemäß Regelwerk Sass, angelehnt an das Plattdeutsch Hamburgs, der Elbmarschen und Dithmarschens.