Vör Strotendöör,
De Fischer gung vörbi:
Schöön Anna knüttst du blaue Strümp,
De blauen Strümp,
De knüttst du wull för mi?
„De Strümp, de kriggt mien Broder an,
Mien Broder an
Wull op de blaue See;
Du mookst ja sülven dien Nett so groot
Dien Nett so groot, un Strümp bet an ’e Knee.“
Mien Nett, dat mook ik groot un wiet,
So groot un wiet man för de dumme Stöör:
Du knüttst dien Strümp so fien un dicht,
So fien un dicht,
Door geiht keen Seel hendör.
Schöön Anna, knüttst du fiene Strümp,
So’n fiene Strümp,
Un knüttst du se so blau:
Door fangst du all de Fischers mit,
De Fischers mit,
Un weern se noch so slau.