Do weer ik al en Daugenix,
Dat sän ok alle Nawers gliks:
De Jung dat ward en Sleef.
Wat schȩrt mi all dat Snætersnack!
Ik sing un dreih min Dudelsack,
Belach den ganzen Rummelpack,
De mi keen Süsselnk gev.
Min Vader schick mi hen na Schol,
Ik hal mi oft en Puckel vull
Un mak den Rekter splitterndull:
Min Lex den wuss ik slech.
sum sus - dat wull dar gar nich ’rin;
Ik flök den Kram tum Döwel hin,
En Prester steek der doch nich in!
Mi stunn dat Swart inn Weg.
Min Moder leet mi ’n netten Knüll
Vull Wutteln un Kantüffelpüll;
Dat weer ȩr letzte gude Will:
Ik schull ’n Plantasche grünn’.
Harr ik man Lust hatt, Gras to mei’n,
Ann Ellbagn ran inne Schit to klei’n,
Mitn Sack umme Nack den Rogg to sei’n,
So kunn ik Goldkorns finn’.
Kantüffeln weern der as min Hot,
Un Wutteln as min Been so grot,
Un Dreck to klei’n in Æwerflot -
Dat weer di en Vergnögn!
Min Ol sin Sæn de weer ni dumm:
Vunt Arbeidn ward man stif un krumm;
Ik sett den Knüll in Sülwer um
Un tȩhr vun min Vermögn.
Juchheisa! in en Reiterbüx!
Bequaste Stȩweln blank in Wichs!
Klar is de Kees, de Junker fix!
So gung ik denn to Mark.
Klei du in Dreck bet æwern Kopp!
Din Fru sett di en Spint derop,
Un hett se di de Jack utkloppt,
So humpel du to Kark!
Min Geld is all, min Knüll vertȩhrt,
De Junker is keen Dreelnk weerth,
Min Knȩp heff ik vun buten lehrt:
Sus sum - de Welt geit rum!
Wat schȩrt mi all dat Rummelpack
Ik heff min heel Musik um Nack,
Ik sing min Leed un mak min Snack
Un dreih min Orgel rum.
„Begrabt den Leib in seine Gruft."