Schreibung:
Original (1856) 〉〉 - Original (1852)
Original (1856) mit Übersetzung 〉〉
normiert 〉〉

Klaus Groth


Min Jehann



Ik wull, wi wehrn noch kleen, Jehann,
    Do wehr de Welt so grot!
Wi seten op den Steen, Jehann,
    Weest noch? bi Nawers Soot.
        An Heben seil de stille Maan,
        Wi seegen, wo he leep,
        Un snacken, wa de Himmel hoch
        Un wa de Soot wul deep.

Weest noch, wa still dat wehr, Jehann?
    Dar rör keen Blatt an Boom.
So is dat nu ni mehr, Jehann,
    As höchstens noch in Droom.
        Och nȩ, wenn do de Scheper sung,
        Alleen - in’t wide Feld -
        Ni wahr, Jehann? dat wehr en Ton!
        De eenzige op de Welt.

Mitünner inne Schummerntid
    Denn ward mi so to Mood,
Denn löppt mi’t langs den Rügg so hitt,
    As domals bi den Soot.
        Denn dreih ik mi so hasti um,
        As wehr ik nich alleen -
        Doch Allens, wat ik finn, Jehann,
        Dat is — ik sta un ween.