Martha Müller-Grählert
Wenn dat weihgt un woght in´n Sommerwind,
Wo de rode Mahn
Un de Raden stahn,
Un de blagen Tremsen an’n dicksten sünd.
Öwer mi de Himmel, blag un sünnig,
Lütte Lämmerwolken trecken sacht.
Middagsglockenklang, -
Seuten Vögelsang, -
Och, wer denkt dor woll an de Winternacht.
Mang dat güldne Kurn mücht ik girn starben,
Wenn dat weihgt un wogt in ’n Sommerwind,
Mücht as ’ne Ähr,
Riep un vull un swer,
Fallen, wenn de Daag an’n längsten sünd.
Öwer mi de Himmel, blag un sünnig,
Unner mi de weike Irdenschot,
Dörch de Ähren all,
Geiht ein sachter Schall,
Spelt ein lütt verluren Lied von ’n Dod.