„Plattdeutsche Klassiker lesen!“

Fritz Reuter: Kein Hüsung

gekürzte Hörspiel-Fassung:


Inhaltsverzeichnis

Orthographie Reuter (2.Aufl. 1854) | Orthographie Herrmann-Winter 〉〉 |
Reuter mit Übers. | Herrmann-Winter mit übersetzung

-       24       -


ERZÄHLER
Jehann steiht up un geiht allein
un grüßt denn Herrn un sett’t denn Haut
woll up denn Bom un striekt so kasch
un bädt sien lust’gen Riemels gaut.
De Herr langt ’rinner in de Tasch
un hålt ein’n Dåler ’rut un winkt.

HERR
„Da, Kinner; wäst vergnäucht un drinkt
hüt Åbend mien Gesundheit eins.
Wat rührst du di nich von de Städ?“

JEHANN
„Ach Herr, ik har ’ne anner Bäd.
Acht Johr bün ’k nu bi Sei in Deinst
un ümmer heff ’k mi gaut bedrågen,
un œwer mi kann keiner klågen.
Ik heff mien Arbeit dån as kein,
un was Sei tru; mien Hand is rein.
Ik heff all einmål dorvon secht
un miene Bäd an ’t Hart Sei lecht,
ik kåm noch mål. Oh, gäwen S’ mi
doch up denn Harfst dat Friegen frie!“

HERR
„Jå, Jehann Schütt, dat is woll wohr,
Du büst mi tru un ihrlich wäst,
un in de Arbeit büst de Best.
Indessen doch – de eigen Lüd,
de ward’n mi gor tau väl tau düer.
Ik heff mi einmål dorup stemmt:
Up miene Gäuder låt ’k nich friegen.