HERR
„Nee, säuk Di man ’ne anner ut!
Kein Hüsung heff ’k för so ’ne Brut!“

ERZÄHLER
De Herr is wech; Jehann blifft ståhn,
as har vör em de Blitz ’rinslåhn.

JEHANN
„Worüm? – Woso? – Worüm ’ne anner?“

ERZÄHLER
Un smitt sik an de Hock heranner.
Mariken kiekt em trurig an:

MARIK
„Ik säd Di ’t woll, mien leif Jehann.
Nich wohr? Nu is ’t woll rein vörbi?“

ERZÄHLER
Hei stött ehr Hand ingrimmig wech:

JEHANN
„Du säädst dat woll? De Wohrheit sech!
Wat is ’t, wat hett de Herr mit Di?“

MARIK
„Du weitst, hei kann mi nich utståhn.“

JEHANN
„Dat is dat nich! De Wohrheit ’rut: