(Herr und Inspektor in den Stall)
DANIEL
„Sei segg’n jå, dat w’ ok Minschen sünd.
Na – Gott sei Dank! –
noch bün ’k nich krank.
Doch kümmt mål eins an mi de Reih,
denn wull ’k, ik wier ein leiwes Veih.
Sei segg’n jå, dat w’ ok Minschen sünd.
Ik heff kein Kegel un kein Kind ...
Dat was mål eins ’ne ann’re Tiet,
doch de licht wiet!
Wenn blot kein Unglück mål geschüht!“

ERZÄHLER
Un Daniel jöcht denn Wech dorhen,
sien wittes Hoor späält in denn Wind,
un düüster licht de Nacht herüm,
un düüster sprääkt in em de Grimm.