Dat Farken dat was meist veklamt Un tillfoet uppe Kaw; Schultmore is aeweto noch kam Un hett ’t flink in er Plat upnam Un ler ’t inne Weg bi’n Aw. Doa hett se ’t mit ’n Pael todeckt Un hett ’n heten Sten Em tenzen Foeten hen noch steckt; – Nicks as de Snut, de rut he reckt, Is vun em nu to sen. De Stutenollsch kem mit er Dracht Un Körw un Schirm dunn gan; Se kem inne Dönskdoer rinn un lacht Un sär: - Dat harr ’k all min Ler nich dacht, – Noch sonn schoen Slerenban!