Je, vun de Hoene wull ick seggen...
As ick nast na de Haekes will,
Se ick Schassür den Kopp antrecken,
Un as sonn Mür so steit he still.
Burr! burr! hen voer mi güng de Vagel,
Dat hel Volk – föftein – meiner Sel!
Ick mak ok Für, man Dunnerhagel!
Ken enzig Hon, ken Ferre fel.

I, segg ick, büst du denn bihext hüt,
Hest du an sonn oll Wiw di schürt,
Dat du din Kurn to sir di steckst hüt
Un di so bandig dat mallürt?
Ick ga dunn wire na de Koppel
Un kik noch na de Hoene mal, –
Doa, richtig! achte uppe Stoppel
Dicht bi de Haekes föllen s’ dal.

To ’t Laren nem ’k mi goa de Tit nich;
Wi beir er na, Schassür un ick, -
Dat was bet na de Stoppel wit nich,
Wu ’t föllt, doa höllt sonn Hon ok sick -
Schassür de füng glik an to spoeren,
Un as na ’t Pulwemat ick grip,
Se ’k all den Hund den Kopp upboeren –
Doa stünn he voer ’ne Haekekip.