De Ollsch hett nu dat Ollendel,
Lütt Kame bi den Bur’n,
Nich aeweschrag, nich aewevel –
Up ’t Joar söß Schepel Kurn.

Er Mann is dot, er Saen is dot,
Beir ünne enen Sten;
Ken Kinnskind wad bi er noch grot,
Se sitt nu ganz allen.

Se sitt un spinnt, se spinnt un sitt,
Er Finge is halw lam;
Er Foet doa will ’t nich recht mir mit,
Se breckt woll ball tosam.

Man Abens, wenn dat schummern wad,
Denn hinkt se voer er Doer,
Denn roegt sick wat, denn roegt sick dat,
As würr se jung, in er.