Dat was inne Aust doa froeg he er,
Wat se sin Brut sin möcht,
Dunn tröck s’ er Münt to ’ne Pünt un sär:
- Du wirst mi grar de recht!
Du hest nich Hus un du hest nich Hoff,
Un du süst na Nicks nich ut, –
Din Hoar is so gel un din Fust so grow,
Soek di man ’ne anne Brut!

- - Min Fust de ’s grow un min Hoar dat ’s gel,
Un as ick bün, so bün ’k, -
Man ick holl vun di so vel – so vel,
As ’ne Lewark vun er Flünk.
Du büst min Irst, un du bliwst min En,
Wenn du mi ok vun di stöttst;
Du hest mi süß nich so stur ansen,
Man dat du ’t nu vegettst.