Snack du so klok as du magst un wist,
De Sak steit nich so schlimm;
Ga du man hen, wu du herkam’ büst,
Du snackst mi doch nich rüm! --
Doa sweg he still un sär ken Wurt,
Still harr he ’t an sick nam
Un tröck aewe dat grot Wate furt
Un is nich werre kam’.

Marik de wüßt woll wat se wüßt,
Hell schen un het er Sünn;
Se küßt ern Schatz un strakt un küßt,
So vel se mücht un künn.
Un as dat Früjoar kem dunn ’ran
Un ’t Somme worrn wir, –
Dunn gew s’ em all wat en geben kann,
Mir as er Hart, vel mir.

Un as se em harr geben all,
Un de Swaelk ’rute kek ut ’t Nest,
Doa harr he nog, un Knall un Fall
Is up un furt he west.
Er Finste dat stünn up mennig Nacht,
Er würr so we, so we. –
De Wind de störr doa ’rinne sacht,
Man wen nich kem, wir he.