De goa to girn, wu girn nich! helpen der,
Un den an sin warm Hart so dep dat geit,
Dat he dat mücht un doch nich helpen kann.

De Kronen trecken hoch doa aewe ’n Se,
Un wat doa schrigt, dat is de Kron er Rop.
Süst du? Doa trecken s’ furt in Reg un Gled,
As Mannschaft hen, de Orre kregen hett
Un de nu awmarschirt ut ’t oll Quartir
Vörrwartsch de brere Landstrat lustig lank;
Se wet dat woll, er Disch is werre deckt
Un vull un riklich deckt, wuhen se gan.
Is ’t ok ’n got Stück Wegs, dat voer er liggt,
Un moet doa mennigen an gloewen ok, –
Wat se torüch hir lat is bitterboes,
Dat wir foer se so hart un slimm un leg,
As foer de Armot is de dür Tit,
Sonn Not, as Sük un Hunge foer üns Minschen,
Sonn Not, as sacht de Krig üns oft all bröcht,
De, wat de Freren spoart hett, rowt un frett.

De Kronen trecken hoch doa aewe ’n Se. -
Wi hak’ un ploegen, meun un extern üns
Voer Däu un Dag bet in de dakig Nacht;
Wi perrn un lopen, rönnen, trizen, schuben,
De En den Annen stoet’ wi, wen toirst
Ankamen deit, man wi wet sülst nich, wu?
Wir ok üns Harwst un Winte lang all doa,
Wi don, as kem de Aust üns all noch mal,
As künn’ wi nog nich aw doa All vun krigen.