Dat was Hilgabend, was Kinnjes;
De Storm de hult so dull,
Grar as sonn hungrig Wulf so boes,
So iwrig foart he dörche Schnes,
As ob he Murd un Dotslag bloes
Un Allens freten wull.

Dat knallt, as wir doa grot Driwjagd,
De Forst dörch aeweall;
Dat was ’ne goa to boese Nacht,
De Frost de harr sonn grausam Macht,
De stiwsten Boem, wen harr dat dacht,
De basten mit sonn Knall.

Man in dat oll lütt Jägehus
Harr Nümms nich doaup Acht.
Ruhklas hett klingt! Ruhklas hett klingt!
Dat rönnt un hüppt un danzt un springt,
Hallot, jucht, krischt un lacht un singt
Den Storm still, warm de Nacht.

Dannboeming dat stünn still un schön,
As Altoalichte stan,
So hell un blank un frisch un groen,
As ob de Sommesünn doa schen,
De Vagel Nachtigal doa kem
Un füng doa an to slan.