Man wen sin Ogen apen hett,
De swiggt noch ’n beten still,
De köfft vun sülm sick nich un lett
Bekoepen sick ken Brill. –
Wat is nu witt? wat is nu swart?
Un wat is nu recht los?
Na, wenn de Voß irst huchlig wad
Un hüppt un haewelt mit sin Start,
Denn trugt em man – de Gos.