Ball is de Wieser nu, de grot,
up twölf all wedder hen,
un is he dat, is dat Olljohr dot,
jung ward dat Niejohr denn.

Wän weet, wat dor all vör een licht,
ihr dat wedder geiht to Enn;
wo got dat mit een ward, wo schlicht, –
wän har vörut dat kennt!

Dat heet, wän mit sien eegen Tehn,
sien Schlarp koppœwer schmitt
Schlach twölf, de kann dat|sehn,
wo lang dat Hus em litt.

Un wenn sin Schoh wiest ut ’e Dören,
rut möt he tokåmen Johr;
un wenn sien Hacken licht nå vörn,
blifft se för dat ierst noch dor.