Dat heet, wän an sonn Teeken glööft,
wat de sien Teeken kricht.
Een nielich Fråch is sacht verlööft,
wenn ’t achterher ok drücht.

Dor secht de Klock all an ... Herr je!
flink af de linke Schoh!
De kümmt von dat Hart – nu schleit dat! Een – twee –
dree ... flink! Nu schmiet ik to|!

Nu kiek! Wat is mi dat? Nu bün
so klok ik as sonn Klås!
De Schoh, de wiest nich rut nich rin,
licht bi den Süll verdwass.

na, kumm dat as dat kåmen sall,
kumm glatt dat, kumm dat krus, –
na, Gott sien Sägen œwerall
in Döns, Schün, Kåmer, Kåben un Stall
för di, oll Schultenhus!