Nu hemm’ se richtig Fräden måkt,
un all schrien: Hurra!
Ierst wür sik kratzt, nu ward sik stråkt, –
wän weet, wat nu kümmt nå.
Dat ’s jo sonn Ulenspeegelkråm!
Wo is dor de Verlåt?
Dat kann noch gor to schnurrig kåm’,
holl wi nu uns nich recht tosåm’
un för dat Unwäder pråt.

Un wat sonn rechten Schåpskopp is,
de prœtelt nu ierst recht
un deit sien Mul up ganz gewiss
un schricht: Heff ’k dat nich secht!
So mösst dat kåme’, as nu dat kümmt, –
nu ward dat all wedder got,
nu ward uns sülm keen Hor nich krümmt,
nu sehn wi all, wo| schön dat stimmt
von ’n Kopp bet up ’n Fot.