Schient bet deep in ’t Hart herin;
All wat koolt is, dump un weh,
Daut se weg as Ies un Snee.
Winter weent sien blanksten Tronen,
Vörjohrsoten weiht mi an,
Kinnerfreud so frisch as Dau
Treckt mi dör vun ’t Himmelsblau.
Noch is Tiet! Oh koomt man in,
Himmelsblau un Vörjohrssünn!
Lacht noch eenmol warm un blied
Deep in ’t Hart! Oh noch is Tiet!
Standardisierte Schreibung gemäß Regelwerk Sass, angelehnt an das Plattdeutsch Hamburgs, der Elbmarschen und Dithmarschens.