SUCHE:
anraupen, anropen
stv.
anrufen
| Plattdeutsch | anraupen |
| Silbentrennung | an|rau|pen |
| Plattdeutsch (2) | anropen |
| Wortart | Verb: starke Flexion |
| Sprachniveau | A (Elementare Sprachverwendung) |
| Hochdeutsch | anrufen |
| siehe auch | raupen 〉〉 |
| flektierte Formen | |
| Präsens: | |
| ik | raup rop an |
| du | röppst an |
| hei, sei, dat | röppt an |
| wi, ji, sei | raupen an ropen an |
| Präteritum: | |
| ik | reep an röp an |
| du | reepst an rööpst an |
| hei, sei, dat | reep an röp an |
| wi | repen [reepen] an |
| Part.Prät. | anropen |
| Imperativ: | |
| Singular | raup an rop an |
| Plural | raupt an ropt an |
| Herrmann-Winter | |
| Hochdt.-plattdt. WB | anropen |
| Etymologie | |
| aus mittelniederdeutsch anrōpen, altsächsisch anhrōpan |
| Wörterbücher: | |
| Wossidlo/Teuchert | anraupen, anropen |
| Pommersches Wörterbuch | anraupen |
| Dähnert | Anropen |
| Fritz-Reuter-WB | anraupen |
| John-Brinckman-WB | |