SUCHE:
dœgen
unrv.
taugen
| Plattdeutsch | dœgen |
| Silbentrennung | dœ|gen |
| Wortart | Verb: unregelmäßige Flexion |
| Sprachniveau | A (Elementare Sprachverwendung) |
| Hochdeutsch | taugen |
| flektierte Formen | |
| Präsens: | |
| ik | dœch |
| du | dœchst döchst |
| hei, sei, dat | dœcht döcht |
| wi, ji, sei | dœgen |
| Präteritum: | |
| ik | dööch |
| du | dööchtst |
| hei, sei, dat | dööch |
| wi | dögen |
| Part.Prät. | dågen |
| Imperativ: | |
| Singular | dœch |
| Plural | dœcht |
| Herrmann-Winter | |
| Hochdt.-plattdt. WB | dœgen |
| Wendungen | |
| Wat nicks döcht, kümmt wech. Was nichts taugt, kommt weg. | |
| De best Krankheit döcht nicks. Die beste Krankheit taugt nichts. |
| Etymologie | |
| aus mittelniederdeutsch dȫgen, altsächsisch dugan |
| Wörterbücher: | |
| Wossidlo/Teuchert | dœgen |
| Sibeth | dägen |
| Fritz-Reuter-WB | dägen, dögen |
| John-Brinckman-WB | doegen |