Na, gistern ga ick mit Schassüren
Voer Middag ’n beten in ’t Revir
Un wull toglik ok aw ens spoeren,
Wat doa nich noch mir Hoene wir.
As ick nu so henstewel buten
Un na de Brak nast ’ranne kam,
Sitt Musche Has’ bret manke Kluten
As sonn Kaninken druß un fram.

Schassür man, de entfamte Koete,
De schest to hastig na em ’ran, –
Heidi! up güng de Has, utret he,
Hest mi nich sen! all wat he kann.
Ick flink dunn min oll Schetding ’runne
Un lang em ens gehürig na –
Knick! knack! man Wunne aewe Wunne,
Hen güng de Has, je ja! je ja!

I, denk ick, schüll di dat so dregen?
Du nemst em doch gefärlich ßür!
Ick fix dunn ’ran bet wu he legen,
Doa seg ick glik, wat Sweiß doa wir.
Furtst spoer ick dunn de Brak noch ’rünne
Grarwegs bet in den Dannenkamp,
Doa in dat Voßlock, hal ’s de Schinne!
Was ’rinne krapen Meiste Lamp.