De Våder was Scheeper, knütt Strümp ut de Wull
un hungerharkt se nåsten von Drüddels sik vull;
ierst knütt he un knütt un de Schåp hödd’ hei blot,
man nåsten dor hödd he den Junker von ’t Got.

De Oll de was Scheeper; den Scheeper sien Sœhn
de mett nu nå Lasten sien Kuurn up ’n Bœn;
de hett nu dat Got un har friecht ’ne riek Brut, –
wo bölken de Drüddels to Hals em nu rut!

De Oll de was Scheeper un drünk man ’n Schluck, –
de Sœhn de måkt nu mit Schampanjer gluck, gluck!
un Jochen, de Riedknecht, de möt nu so don,
as wier sien Herr Junker un wür ball Baron.

Nu hetzt he tohopen dor mit de Nobless
parforce mit Hunn’ un Pikürs de Vöss,
un nachts denn so hetzt he dor mit sei in ’t Spill
sien Våder sien Vöss mit Spadilj un Manill.